Laboratorio Olfattivo Tuberosis

Op een aangename herfstavond, in het gouden licht, viel de kou plotseling over mij heen. De winter zou voor de deur staan. Toen ik de voordeur opendeed, draaide ik me om, om nog een laatste keer naar de laatste steel van de tuberoos bloemen te kijken, een geschenk van de zomer dat is overleefd, denkend dat ik 's ochtends het zou gaan halen om nog een paar dagen dronken te worden op zijn geur. Sindsdien, in een tijd waarin kunstlicht reageert op de nacht, verspreidt de tuberoos met zijn zachte stem een geur van jasmijn, pruimen en kruiden. Het is een gefluister, als een briesje, dat nooit moe wordt. Elke nacht rond middernacht, gaat zijn stem uit, zodat we de volgende dag op hetzelfde moment kunnen wachten. De geur is als zijn leven geprogrammeerd. Er is iets in deze bloem van van de figuur van Shéhérazade dat elke nacht een verhaal vertelt over het ontsnappen aan de dood. Ze deed het zo goed dat haar verhaal, dat nog leeft, een parfum is geworden.